Korekta, zdejmowanie attachmentów i inne przygody

I zabawa zaczyna się od nowa… po korekcie otrzymałam drugie tyle nakładek, dokładnie 37 kompletów (choć na dół ponownie mniej, zaledwie 15, ale i tak całość trzeba nosić do samego końca) i jeszcze mam dołożone wyciągi. Oznacza to, że wracam do Invisalign na drugie tyle czasu.. a miało być tak pięknie.. na obecny stan leczenie zajmie mi już prawie 2 lata, choć na wstępie miał być niecały rok. To daje do myślenia..

Na nowe komplety czekałam dokładnie miesiąc i ewidentnie nic w tej kwestii nie udało się przyspieszyć, przy czym niewątpliwie część czasu zajęły konsultacje między ortodontą a oddziałem w celu ustalenia wspólnej, zgodnej wersji dalszego leczenia.

Wszystkie stare attachmenty zostały zeszlifowane. U mnie wykonywała to Pani asystentka i używała narzędzia, które buczało jak wiertło, a było jakiegoś rodzaju "szlifierką". Szlifowanie nic nie bolało i nie czułam żadnego dyskomfortu, raz w oparach wyczułam jakby zapach szkliwa (podobny jak przy borowaniu zęba), ale było to minimalne i mam nadzieję, że żaden ząb na tym za bardzo nie ucierpiał. Wydaje mi się, że na niektórych powierzchniach zostały mikronierówności, jakby resztki żywicy, ale zęby mają być i tak polerowane na koniec.  W czasie zdejmowania starych i montowania nowych attachmentów, zęby wielokrotnie były odmuchiwane powietrzem i oblewane wodą lub innymi substancjami, więc przy dużej wrażliwości prawdopodobnie można by było odczuwać dyskomfort. U mnie, trochę o dziwo, obyło się bez nadwrażliwości. Aby zamocować nowe attachmenty, najpierw na zęby nakładana jest żywica, później polewane są jakąś kwaśną substancją, następnie jest to chyba lekko utwardzane światłem, a na koniec nakładana jest masa, z której formowane są attachmenty. Wtedy na zęby wkładana jest nakładka-foremka, prawie jak Invisalign, ale z innego, delikatniejszego materiału, i następnie każdy attachment jest utwardzany światłem. Na koniec pozostaje tylko zdjęcie foremki przez ortodontę i niekiedy zdarza się, że jakiś attachment zostaje w foremce i trzeba go utworzyć na nowo. Wtedy cały proces jest powtarzany, ale tylko w tym jednym punkcie, natomiast foremka nakładana jest oczywiście na całość łuku.

Przypomnę, że przez ostatni miesiąc nosiłam nakładki tylko na noc. W przestrzeni publicznej już nauczyłam się funkcjonować, pomimo ciągłej obecności attachmentów na zębach. Po takim czasie noszenia, attachmenty były już trochę starte, a więc gładsze, mniejsze i nie sprawiały mi problemów, oprócz wizualnego dyskomfortu. Po zamocowaniu nowych attachmentów poczułam olbrzymią różnicę – dodam, że ponownie mam ich całkiem sporo, ale tym razem są znacznie większe, dużo bardziej ostre i chropowate (nawet niż poprzednie na samym początku) i umiejscowione bardziej na tylnych zębach (choć mam również dwa wielkie na górnej jedynce), jeden z nich jest aż na siódemce! Tym samym, bardzo mocno mnie drapią, od jednego już prawie zrobiła mi się afta, a w dodatku bez przerwy się przegryzam podczas jedzenia (przez te attachmenty, które są na kłach..). Nakładki natomiast są strasznie długie i obecnie jedna z nich zakrywa mi calutką ósemkę. W dodatku już pierwszy komplet był źle oszlifowany, a jama ustna mocno się odzwyczaiła. Jak to możliwe, skoro cały czas nosiłam nakładki na noc?? – nakładki po dłuższym czasie noszenia stają się coraz miększe i w zestawieniu, nowy komplet okazał się być sztywny i niewygodny. Spowodował takie odczucia, jakbym Invisalign nigdy wcześniej nie nosiła, nawet ponownie zaczęłam seplenić. Do tego jeszcze jedna sprawa – nowych kompletów prawie nie mogę zdjąć. Już pożegnałam się z niewidocznym zdejmowaniem przez chusteczki. Attachmenty teraz są tak niefortunnie rozmieszczone, że nakładki siedzą na nich tak ściśle, iż nie mam jak ich podważać i zdejmowanie każdego łuku zajmuje mi całe wieki, nie wspominając już o męce moich paznokci.. Ponadto przy każdym zdejmowaniu mam wrażenie, że powyrywam sobie wszystkie zęby.. także jest ciężko.

Ogólnie wydaje mi się, że to podejście jest wyjątkowo pechowe. W dniu zamocowania nowych attachmentów, przy pierwszym zdjęciu nakładek odpadł jeden z nich, więc następnego dnia trzeba było znowu jechać do ortodonty. W dodatku, jeszcze tego samego dnia poszłam na obiad i w domu, jak spojrzałam w lusterko okazało się, że wszystkie attachmenty nabrały cytrynowo-zielonego koloru. Byłam przerażona – najwyraźniej trafiłam na sztuczne barwniki w jedzeniu (restauracja indyjska), choć już wcześniej jadłam w tym samym miejscu i nic się nie działo – w wyobraźni widziałam, jak przez rok czasu chodzę z żółtymi attachmentami.. albo wykonujemy cały proces od nowa(?!).. oczywiście natychmiast zaczęłam myć zęby najmocniejszą pastą jaką miałam i zrobiłam to kilka razy, a kolor nie schodził. Jednak następnego dnia, po kilku posiłkach i kilku kolejnych myciach był już prawie niezauważalny – Panie asystentki nawet go nie odnotowały, a po kolejnych dniach, na szczęście, attachmenty wróciły do standardowego kremowego koloru. Na tym przygody jednak się nie zakończyły, gdyż po kilku dniach coś bardzo dziwnie zaczęło mnie boleć.. ale to dłuższa historia, więc zamieszczę ją w kolejnym wpisie, jak już wszystko (mam nadzieję pomyślnie) się zakończy.

..i jeszcze po niecałym tygodniu zepsuło mi się nowe pudełeczko na nakładki.. 😒