Koniec leczenia Invisalign! [efekty i zdjęcia]

Stało się, zakończyłam noszenie aparatu Invisalign. Leczenie trwało  dokładnie 3 lata i 3 miesiące, podczas których użyłam 110 kompletów nakładek. Ostatnie nakładki w końcu zadziałały i to, co nie chciało się przesunąć, ostatecznie się przesunęło. Czy moje zęby są teraz perfekcyjne? Raczej nie są – mają swoje kształty, trochę już w życiu przeszły i zdecydowanie nie wyglądają jak z Hollywood. Jeżeli chodzi o ich prostowanie, idealne dopasowanie linii zębów do siebie, jestem zadowolona z efektu tak w 80%. Linia pośrodkowa góry i dołu jest nieco rozminięta, co widać zwłaszcza przy zamknięciu i drażni to mój perfekcjonizm, ale ok, 4 lata z Invisalign to byłaby przesada..

Efekty możecie zobaczyć na zdjęciach poniżej. Sami oceńcie czy finalny efekt jest dobry, bądź wystarczająco dobry, jak na tak długi proces noszenia Invisalign. Pierwsze zdjęcie zostało zrobione przed założeniem aparatu, dwa kolejne to pewne punkty kontrolne, aby było widać co działo się z zębami po drodze, a na końcu efekt finalny. Zdaję sobie sprawę, że zdjęcia są robione pod różnym kątem, ale to tylko taki roboczy wgląd w mój proces leczenia. Jasno tu widać przechylenia zębów i nierówności, które powstawały w trakcie noszenia kolejnych nakładek. Możecie też zobaczyć z jakimi ukruszeniami dolnych zębów się męczyłam i co na koniec z tego udało się wyratować. Idealnie nie jest, ale póki co, taki stan mnie zadowala.

Przeglądając zdjęcia widzę, że zęby zdecydowanie ucierpiały zwłaszcza na zeszlifowywaniu attachmentów. Mają nierówne powierzchnie, kilka z nich posiada jakieś odpryski. Czas też robi swoje, przez te 3 lata zdarzyło mi się nagryźć jakąś pestkę w jedzeniu i pojawiły się drobne ukruszenia. W ostatnich miesiącach noszenia Invisalign zęby nabrały szczególnie niekorzystnego żółtego odcienia, pewnie dlatego, że do samego końca pozostawały na nich resztki żywicy, a nawet starych attachmentów (nie były właściwie zeszlifowywane w gabinecie, ostatnie attachmenty odkryłam sama już po „ostatecznym” oczyszczeniu zębów u ortodonty – oczywiście musiałam udać się na dodatkowe szlifowanie, a uwaga – obecnie mając już nakładki retencyjne, wyczułam jeszcze jeden drobny fragment na jednej z siódemek – ten chyba pozostanie ze mną już na dłużej, wystarczy mi wizyt na najbliższe miesiące..). Taka nierówna powierzchnia chyba dodatkowo gromadziła nalot i przyczyniła się do pogorszenia koloru, dlatego niezbędne było przeprowadzenie wybielania, które chciałam zrobić tak czy tak. Tym samym, wraz z zakończeniem procesu prostowania wcale nie skończyły się zabiegi, ponieważ trzeba było wybielić zęby, następnie przejrzeć i wyleczyć ubytki, uzupełnić wykruszenia, doszlifować i na koniec poddać się retencji.

Wszystko po kolei opiszę w kolejnych postach, bo jest o czym pisać..

 

Podsumowując, jak wiecie z poprzednich wpisów, miałam już serdecznie dość nakładek, zbyt długo przeciągały się ostatnie poprawki, oczekiwanie na kolejne komplety trwało miesiącami i naprawdę byłam tym wszystkim już zmęczona. Stąd z prawdziwą radością patrzyłam jak zamykają się luki, z którymi walczyły ostatnie komplety Invisalign. Bardzo się cieszę, że to już koniec, chociaż odczucia mam mieszane, zwłaszcza po moich najświeższych doświadczeniach po zakończeniu prostowania. Natomiast na dalsze relacje zapraszam do kolejnych wpisów.